We rěźe Naša serbska rěc źo wó słowo kšoma.
Kšoma jo ten kóńc, abo ten wušy kóńc.
Grono: “Wšykno stoj na kšomje”, groni, až jo situacija njewěsta, až wšykno móžo se sypnuś, pśekipnuś.
Sada: “Wón stoj na wušej kšomje”, móžo wóznamjeniś, až nejskerjej zgubijo wše pjenjeze. Buźo bankrot.